ENSCHEDE – Die drummer is super, maar met zijn drieën is er nog meer speelruimte in de Tor. Tof concert weer, thuiswedstrijd voor Jasper (“les gehad van Harry Bannink..”) wat ook vanwege de sneeuwval prettig was, geïnspireerd en creatief, en Jesse ook weer geweldig, in de Dexter Gordon modus vandaag, en Sonny Rollins ook, maar …
DEVENTER – De band was een veilige omgeving voor elk band-lid. Ze spelen vaker met elkaar en zijn natuurlijk al naar elkaar toe gegroeid maar ik kan me voorstellen dat je in eerste instantie toch een beetje geïntimideerd bent. Hoewel: dat is hoe ik het zélf zou beleven, en daarom was ik ook liever de …
DEVENTER – Ik pochte er net nog over: dat we in de jazz waren. Tegelijkertijd was het al weer lang geleden dat ik er live bij was, bijvoorbeeld in De Tor in Enschede, het jazzfestival in Nordhorn of de veel minder avontuurlijke jazzclub Hengelo bij de schouwburg. Maar vanmiddag toch weer echte jazz, en hoe! …
Deze mag zeker niet ontbreken. Precies in de tijd dat we steeds dieper in de jazz drongen, met Pat Metheny’s Travels, Coltrane’s Giant Steps, Steps Ahead, diverse Mingi, Joni zelf, maar soms ook Lester Bowie, Carla Bley en allerlei Nederlandse subsidiënten in de Vestingbar zoals Toon Roos, Vaalbleek Vocaal, Kaoutchouk, bandjes met Peter Tiehuis en …
Bassisten laten zich zonder gemopper bestempelen als die rustige gasten die ergens rechts achterin zonder kapsones en plichtsgetrouw zorgen voor die onopvallende nodige basis. Kwestie van verwachtingsmanagement, des te beter werkt het wanneer ze stiekem toch de baas van de band blijken te zijn. Ook in Duketown waren daarvan veel voorbeelden. Het begon al direct …
Mijn negende North Sea Jazz festival alweer. Waar ik bij het Afrikafestival vorig jaar nog mopperde over misplaatste exclusiviteit is hier het omgekeerde aan de hand. Jazz is nog maar met moeite te vinden, het is een gewoon kwaliteitsmuziekfestival geworden, een amusement-evenement. Daar kun je op zichzelf eigenlijk geen bezwaar tegen hebben, maar het is …
Zonder Branford was het zeker minder druk geweest in het Enschedees Muziekcentrum, wat niet zegt dat het kwartet zelf niet leuk is. Integendeel, de 13 uitdagende composities werden fantastisch gespeeld door “the best saxophone quartet in the world” zoals Marsalis de mannen wat plichtmatig maar met veel respect noemde. Hij had een paar dagen gekregen …
Goed, wereldgitarist Larry Carlton was dus in Hengelo. Ik hield rekening met een intiem concert in de zin van Ik ben d’r hoor, begin maar, maar de Jupiler zaal van ons Metropool bleek zowaar zeer behoorlijk gevuld. Ik constateerde veel bekende onbekenden, die ik ook eerder dit jaar bij Jan Akkerman al zag. In 1975 …
In de Duitse media borrelt de gebeurtenis nog een beetje na. Al Di Meola heeft Bona via de organisatie laten weten “dass das Konzert des Kameruners das beste ist, was er seit Jahren auf einer Bühne erlebt habe.” Waarmee mijn verhaal wat extra bewijs heeft en Al zichzelf kennelijk ook wat ongemakkelijk voelt met waar …
Zo was het dus, totdat Richard Bona kwam. Het overgrote deel van het publiek leek me onvoorbereid op de Afrikaan, en maakte zich op voor nog zo’n etappe. De Münsterländische Volkszeitung zegt het zo Die varietéreife Show Richard Bonas basierte auf seiner musikalischen Könnerschaft. Nicht nur sein Instrument beherrschte Bona im Schlaf – mal streichelte …
Gronau, een Duitse oud-textielstad aan de Nederlandse grens, 47.000 inwoners, kent jaarlijks een Jazzfest, dit jaar voor de 23e keer. Op dat Fest, dat zo’n 10 dagen duurt, treden grote en kleine namen op, wat het maakt tot een (eu)regionaal gebeuren. Zoals bij elk regionaal jazzfestival drijft dat (veronderstelling) ook hier op een handvol fanatieke …
Eyala. Al Di Meola werd dus geïnspireerd door Richard Bona, en beiden waren in da house. Bona, die inmiddels uiterst geraffineerd en met succes bezig was de stemming van het Jazzfest on-Duits en on-Jazz te verhogen, staakte het prachtige bijna buitenaards ingetogen intro van Eyala (het nummer heeft sinds deze oorspronkelijke verschijning flink gerijpt). “I’m …
