Zo was het dus, totdat Richard Bona kwam. Het overgrote deel van het publiek leek me onvoorbereid op de Afrikaan, en maakte zich op voor nog zo’n etappe.
De Münsterländische Volkszeitung zegt het zo
Die varietéreife Show Richard Bonas basierte auf seiner musikalischen Könnerschaft. Nicht nur sein Instrument beherrschte Bona im Schlaf – mal streichelte er liebevoll über die Saiten des wuchtigen Bass, mal ließ er sie unter Slaps seines Daumens ordentlich brummen. Bona versteht die Musik als Sprache. Schwammgleich saugt er Einflüsse aus aller Welt auf und kreiert daraus seine Lieder.
Het ontwapende en charismatische van Bona en zijn spatzuiver gezang misten zijn uitwerking niet, met als hoogtepunt Bona’s bass&scat solo, die muzikaliteit, mooi, virtuositeit, relativiteit en humor tot een evenement smeedt op een wijze die zijns gelijke op onze planeet volgens mij niet kent, qua muziek. Alle reserve verdween uit de zaal, en op elke gezicht was intussen een gulle lach verschenen.
Na afloop kon het niemand meer iets schelen of deze man de jazz wel serieus genoeg nam, ging ook het laatste stukje hoe-het-hoort-op-een-jazzfest en het dak eraf, en had Bona er weer zo’n 1000 zielen in de wereld bij gewonnen. Is daar een avondje uit niet eigenlijk voor bedoeld?
Vanavond betovert hij op the most beautiful island in the Caribbean, Saint Lucia. Daar gaan we niet naar toe.
Noot 1: ik hoop dat de concertfoto’s op de website van de MV niet werden gemaakt door die man met die Nikon D3s, anders lijkt het me beter dat we ruilen ;-).
Noot 2: Veelzeggend dat de recensie van de MV over Al Di Meola niet echt verder komt dan de ’s mans snelheid.