Op veler verzoek dan toch een YT kanaal waarin ik herinneringen ophaal aan de vroegere dagen in de studio, details verklap van de partijen die ik inspeelde en andere niet eerder vertelde verhalen. Ik speel alle nummers mee. De ondertitel van Youtube voordat het aan Google verkocht werd was Broadcast yourself. Dat het de onvoorstelbare …
HENGELO – Het is bekend: cultuur is in the end belangrijker dan veel andere aardse zaken. Overleven in een pandemie ging de meesten van ons nog redelijk af en we hebben inderdaad eten nodig, maar na anderhalf jaar louter online gesukkel blijkt het fysieke beleven echt gemist, zélfs door mij. Het langdurend gebrek aan prikkels …
LOS ANGELES – Lee Sklar was een van mijn opgroeiende-jeugd helden omdat hij bas speelde op al die platen die ik leuk vond, van James Taylor en Jackson Browne vooral, en dat hij ook echt kon spelen kon je op de platen van The Section horen. Ik snap best dat je niet op iedere plaat …
Bassisten laten zich zonder gemopper bestempelen als die rustige gasten die ergens rechts achterin zonder kapsones en plichtsgetrouw zorgen voor die onopvallende nodige basis. Kwestie van verwachtingsmanagement, des te beter werkt het wanneer ze stiekem toch de baas van de band blijken te zijn. Ook in Duketown waren daarvan veel voorbeelden. Het begon al direct …
Daar zitten meer knoppen op dan op de mijne.Update: tijdens het concert in Rotterdam legde hij uit dat er in feite maar één knop iets doet, de volumeknop. Van de 2 snoeren zal er wel eentje (digitaal) voor het MIDI-achtige gebeuren zijn, maar die komen misschien later nog eens aan bod. #gear
De bassist van Sarah Jane. Ik bedoel maar. Hoe heet-ie ook al weer?
In 1986 zat ook ik in een band. Een pop/rock/bluesband. Stagefright. Met een aantal covers in het repertoire, maar toch ook vooral eigen nummers die -wat elke schrijver zal beweren- toch wat ongebruikelijker waren dan anders. Door een zevenkwartsmaat te gebruiken bijvoorbeeld. Het bandje ontsteeg de middenmoot vanwege de gitarist, die in zijn vrije tijd …
Enige muzikaliteit is hem niet vreemd zou je kunnen zeggen na het ervaren van Samaouma. We kenden hem natuurlijk best al goed, maar Bona blijkt nog meer dan je al dacht een schaalvergroter, een grensverlegger: als je iedereen -denkbeeldig natuurlijk- een plekje hebt gegeven op een schaal van 1 tot 100 blijkt die schaal te …
Ik heb hem teruggevonden, de foto waar ik het over had. Eigenlijk alleen om te controleren in hoeverre de (mijn) herinnering met beelden op de loop gaat. Dat valt hier dus wel mee, vind ik. Vanaf nu hoeven we het niet meer over Herman Deinum te hebben, lijkt me.
