VLISSINGEN – Altijd weer datzelfde eindpunt van de Nolledijk, met dat “windorgel” dat in de eerste jaren steevast na elke storm weer hersteld moest worden omdat een deel van de pijpen was geknakt. Het is niks, maar dan heb je tenminste iets om naartoe te lopen.
VLISSINGEN – Met de gordijnen open ben je nooit onbespied.
VLISSINGEN – ik heb veel te weinig verstand van visvangen om te begrijpen wat hier aan de Westerscheldekust precies gebeurt of zelfs maar de bedoeling is. De waterlijn van het afgaand tij werd als ware het een golfcourse gevolgd met de visuitrusting en ik heb gedurende het hele evenement geen vis binnengehaald zien worden. Op …
VLISSINGEN – Altijd weer even kijken, die loodsen.
VLISSINGEN – Het was warm en vochtig tijdens de wandeling, wat een bijzonder beeld bood.
Het voelt niet altijd als een rivier, maar dat is de Wersterschelde wel, met d’overkant als rive gauche. De rivierbodem wordt dag en nacht door bekabeld door de Giant 7.
Vader kreeg een nieuwe auto van de zaak, en dat was een foto waard. Wat brengt deze foto uit ca 1971 terug? Het kenteken 59-13-PK. Met regelmaat liepen we (ik en wie eigenlijk?) met een notitieblokje en een pen door de straten om de nummerborden van alle auto’s te noteren. Blaadjes vol. Af en toe …
Never a dull moment
Ik heb geen hekel aan wind, integendeel.
Frans “Poep” Naerebout, onverschrokken loods, staat als moedig redder van schipbreukelingen aan de Westerschelde alsof het daar Stavoren is. Aan wat daar dagelijks voorbij vaart zou Frans tegenwoordig een flinke dobber hebben, al valt het aantal opvarenden van zo’n joekel (Munkebo Maersk) nog best mee. Minder dan het aantal vrachtwagenchauffeurs dat deze containers uiteindelijk op …
In dergelijke situaties gaan mijn gedachten altijd direct naar die avond van 4 juni 1989 op het Plein van de Hemelse Vrede (Tiananmenplein) in Peking.
