Deze keer de zeker vier keer uitgestelde ballonvaart voor het personeel van Coop Campus UT van Barends Ballonvaarten. Ik ging zelf niet mee dus deed ik maar de grondfoto’s. De vanuitdeluchtfoto’s werden door Tom verzorgd.
Nikon
’t Groothuis
Op 15 maart begint de bouw van zeven stadsvilla’s en een appartementencomplex op de hoek van de Oldenzaalsestraat en de Oude Postweg. Dan check je dus even hoe lang het ook al weer geleden is dat de discotheek die op die plaats stond afbrandde. Dat blijkt 11 juni 2005, het was zo’n beetje het eerste dat ik deed met een destijds fatsoenlijke digitale camera (foto’s 3000×2000, 1.6MB JPG) en het is aardig om te zien wat ik inmiddels veranderd ben. Ik herinner me dat ik halverwege mijn geheugenkaart moest legen en dat ik vol adrenaline alles vanuit alle hoeken vast probeerde te leggen. Telefoons werden nog gebruikt om mee te bellen, de fotootjes die je er mee kon maken mochten geen naam hebben en versturen (via MMS?) was nog niet echt een optie. Men keek nog gewoon.
Dat het nu jammer is dat die foto’s destijds niet in NEF (RAW) zijn gemaakt sterkt de keuze om van alles de originelen te bewaren. Had ik toen andere tools dan Picasa dan had ik er waarschijnlijk dit van gemaakt.
Wat nu bebouwd gaat worden is “de plas” tegenover de oude discotheek, wat nu nog een grasveld is; dan gaat dat idyllische speelgrasveld op de artists impression dus nog bebouwd worden.
Ook op het terrein van de vroegere discotheek Groothuis, aan de overkant van de Oldenzaalsestraat, is woningbouw gepland. Projectontwikkelaar Stikker is daarover in gesprek met de gemeente. Maar wanneer daar gebouwd gaat worden kan hij nog niet zeggen.
Ik hoop dat er bij de realisatie van die nieuwbouw niet -zoals bij het badhuis- historisch wordt gekeken naar het oorspronkelijke gebouw.
EX D70
De Jonge Onderzoeker denk ik dan vanzelf, naar het wetenschappelijk tijdschrift van weleer, hoewel dat jonge minder toepasselijk is geworden. De oude “my first Nikon” D70 (2005-2011) heeft het ook in zijn tweede leven definitief afgelegd, de sluiter heeft zijn maximumleeftijd overschreden en vandaar de Err. Dat gaat hem niet meer zijn, dus dan als gebruikelijk maar eens gekeken hoe dat er van binnen uit ziet. Nou, zo dus ongeveer. Hop, naar het archief ermee.
Ik hield na de remontage maar één schroefje over.
14-24-70-200-500
Vanaf vandaag komen we vanaf 14mm helemaal tot aan de 500mm (f/5.6E ED VR). Dat ziet er indrukwekkend uit, hopen op lekker weer morgen.
Full Frame
Sjeezus. Verleid door de jaarlijkse cash-back-actie van mijn camerafabrikant na ampel delibereren -zoals dat gaat en hoort- vandaag de overstap naar De Grote Sensor gemaakt. Keurig de verleiding weerstaan om de nog een stapje professionelere D810 te nemen en dus de D7000 bij mijn favoriete camerahandelaar netjes ingeruild tegen de D750. Ik kan voor mezelf niet verantwoorden dat 12 extra overbodige megapixels voor mij echt €1.000 extra waard zijn, het blijft serieus hobbywerk, ik verdien er geen cent mee dus is de D750 voor mij de juiste keuze.
Dus weer wat statistieken: de D7000 heeft in de bijna 5 jaar (4 jaar en 9 maanden) 43.317 foto’s geklikt, een dikke 9.000 per jaar. Ook: een RAW (NEF) fotobestand beslaat nu zo’n 32-35MB, dat was gisteren nog 20-23MB.
De eerste resultaten onder erbarmelijke omstandigheden zijn verbluffend. Deze foto wordt gewoon met ISO12800 op 1/400s gemaakt en heeft qua scherpte en ruis totaal niets op aan te merken. Wow. Hier kan ik het wel weer 5 jaar mee volhouden tot de D900 of D6 binnen bereik komt.
Prettige kerstdagen zeg!
Supertrio
Ik ben eigenlijk meer een teleman (“P.G. Telemann”) dan een groothoekman maar in sommige situaties kun je echt niet uit de voeten met 24+ mm luidde zo ongeveer mijn inwendige argumentatie om uiteindelijk ook nog de AF-S Nikkor 14-24mm f/2.8 ED aan mijn gear toe te voegen, waarmee de zogenaamde Holy Trinity compleet is. Precies lang genoeg getwijfeld om de €200 cashback-actie van Nikon mis te lopen, waarom begrijp ik ook niet helemaal.
Over deze lens is alles al geschreven: het is de beste die er te koop is. Er gaan verhalen van fotografen die om dit objectief van Canon naar Nikon overstappen; ik geloof die niet, maar smeuïg is het wel.
De bolle voorste lens is eng, quasi-nonchalant met de camera in de hand rondwandelen brengt het reële risico op stoten en beschadigen met zich mee, dus de kap blijft altijd in de buurt. Het gewicht van bijna een kilo wordt vaak als nadeel genoemd maar is geen enkel bezwaar omdat het zwaartepunt van het totaal dicht bij de body ligt.
De stevige prijs ligt in de EU vast, daar hoef je dus in principe niet voor naar Den Ham te rijden. Toch vind ik het “ieder jaar” weer de moeite waard om dat wel te doen en het niet online of bij een mega-markt te verwerven. Omdat het kan. Als trouwe-klant service werd ook nog even de spiegel en de sensor gereinigd.
Omdat er objectief gezien nu niets meer te wensen is, de 500mm-achtigen zullen we voor onszelf nooit kunnen verantwoorden en ook fisheye, macro of tilt-shift zijn vooralsnog voor mij niet-rendabele frivoliteiten, zal de volgende investering langzamerhand weer een body gaan worden, full frame, waarmee de lat weer een paar streepjes hoger komt te liggen. Ik kon de d800 en de d750 alvast even van dichtbij proberen, en inderdaad: deze 14mm zónder crop-factor is indrukwekkend.
Een collega-klant was al een fase verder en kwam z’n d810 inruilen voor een d4s. We begrepen van elkaar in welk schuitje we terecht waren gekomen.
Tot volgend jaar! werd me bij het verlaten van de winkel nagewenst. Dat zou zomaar ‘ns kunnen, maar ik ga eerst eens een jaar heel erg blij zijn met wat ik nu heb verzameld.
Naar het voetbalveld hoef ik hem niet per se mee te nemen, weet ik al.
Lensondersteuning
Het snel manoeuvreren met een monopod vergt oefening en daarvoor was Fleringen B1 – BWO B2 bij uitstek geschikt.
Bij het bestuderen van de eerste resultaten begrijp ik ineens wat ze bedoelen met de opmerking dat de 70-200 f/2.8 een mooie onscherpte heeft: dat heeft-ie inderdaad, naast een adequate scherpte overigens, wat ik ook best belangrijk vind.
AF-S 70-200/2.8G ED VR II
Die op deze foto is hem niet geworden, maar de foto is er wel mee gemaakt. Binnen bij Konijnenberg, uit het handje, no problem. Met de Nikon AF-S 70-200/2.8G ED VR II is nummertje 2 van Nikon’s Holy Trinity bij elkaar gespaard. Met een monopodje erbij om de spierballen af en toe rust te gunnen.
Crop
Op de prangende vraag of een (dure) full frame camera een zinvolle aanschaf is als je een behoorlijke APS-C camera hebt, of dat je je geld beter aan “goed glas” kan besteden heb ik het antwoord gevonden: de lens. Als gewoon plaatje zie je het een beetje, maar als je goed kijkt zie je immense verschillen tussen twee lenzen uit dezelfde range en van hetzelfde A-merk, de ene uit het segment “net boven de kit-lens”, de andere het topmodelletje. Van de eerste ben ik nooit echt gelukkig, al deed-ie het wel, van die tweede word ik dat wel.
Voorbeeldje? Bovenstaande foto is een iets uitgesneden versie van een gewone foto van een kantoorgebouw bij het Hengelose station met door de schuine ramen grappige reflexies van de Hengelose binnenstad en dan met name het station. Ik kan daarop vrolijk inzoomen tot bijna 1:1 met onderstaand detail, waarvan ik denk dat als ik deze met mijn tele had gemaakt er misschien nog minder detail zichtbaar was geweest. Een gelukkig mens, wat dat betreft dus, en de (D7000) camera kan nog jaren mee.
Vintage
Maximaal inzoomen, scherpstellen door aan de andere ring te draaien totdat het rastertje in het midden helder is. Uitsnede bepalen door terug te zoomen, en KLIK!, daar knalt het sluitergordijn naar beneden. Met de duim de foto doordraaien (of als echte pro: niet doordraaien, dan kun je er niet per ongeluk nog een nemen). Misschien nog een foto of twee, en vervolgens de camera in de kast, tot het moment daar is dat je alle 36 (soms 37 of wel 38!) verbruikt hebt. Dan: het knopje aan de onderkant indrukken en de film terugdraaien naar de oorspronkelijke huls. Knopje en trekken en Lees verder 
Fleurop
Opwaardering
Het kwam er van: de Nikon D70 is vandaag vervangen door zijn 6 jaar jongere broertje Nikon D7000. De D70 heeft me met ongeveer 34000 geschoten foto’s zo’n 6 jaar geluk gebracht, maar langzaam komt de lat (foto) steeds hoger te liggen. Meer lichtgevoeligheid en dus minder ruis en alle overige techniek die in de laatste jaren hard is voortgeschreden. Een handleiding van dik Lees verder