Hé, een hydrokorrel! zal de slak met zijn beperkte denkvermogen vastgesteld hebben. Een beetje dollen (“balletje trappen”), iemand die mee wil doen? Nee? Dan toch maar zorgen dat ie bewaard blijft, dus aanhaken en een meeslepen. Op naar huis. Maar: waar ben je thuis als je je huis altijd bij je hebt?! Enfin: even later …
ENSCHEDE – De paddentrek vergaat je bij het zien van de slachtoffers. Met haast louter fietsers en wandelaars zou de kans op overrijden minimaal mogen zijn, en dan zijn drie padplettingen op amper 10 meter onverwacht. Misschien staken ze wel met honderden tegelijk over, dan kan het weer wel. Je zou ook gewoon aan je …
Hoe knap ook: die macrofoto’s van die hele dikke spinnen vind ik afschuwelijk: die haren, de vreselijke ogen, fascinerend maar niet fijn om naar te kijken. Deze vriend verschijnt hier ineens voor me aan de muur. Tja, dan toch wel even van dichtbij kijken, lampje erop. Ik heb alvast voor je ingezoomd. Die ogen zie …
Hallo? Even stilzitten best. En dit dan? Vuurwantsen natuurlijk.
Ze zijn druk en beweeglijk, die hommels, maar door hun vrolijke kleur onweerstaanbaar voor de foto. De meeste mislukken door nét niet goed scherp, en zoals bij alle dieren -en mensen- moet het nabije oog scherp zijn, anders is het het net niet. Deze is ook leuk, want die heeft een oranje kont :-).
Omstreeks de derde klas werd ons hygiene bijgebracht en sindsdien verdenk ik iedere vlieg rechtstreeks van de koeienstront af te komen. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet zo te zijn. En ze wassen zich ook regelmatig.
De keuze is reuze, en elke keer staat er een ander plantje in de schijnwerpers.
De zweefvlieg heeft ook weer zijn eigen rol in onze tuinmaatschappij. Verder gonst het van de bijen en hommels. Laat ze maar schuiven.
Lekker slurpen.
