HENGELO – Volumeafspraken, aanbestedingen, grote getallen, ik snap best hoe het allemaal gaat tegenwoordig. En ik snap ook waar het ongeveer mis gaat, en dat -zoals altijd- gelegenheid de dief maakt.
Je moet zaken goed regelen, en je kunt niet alles. Je denkt dus aan het uitbesteden van je non-core-business, er zijn ongetwijfeld partijen die dat beter kunnen, gespecialiseerd zijn en scherpe afspraken kunnen maken. Tot zover logisch. Het gaat snel daarna mis omdat de belangen van de opdrachtgever en de opdrachtnemer vaak per definitie verschillend zijn, dat is, als de opdrachtgever een maatschappelijk doel dient, en de opdrachtnemer een commerciële doelstelling heeft. Het mondmasker-verhaal van Sywert van Lienden is daar een mooi voorbeeld van. Je bent als aanbestedende dienst dus erg alert op ooraannaaien en stelt daarom vaak disproportionele of onbegrijpelijke voorwaarden; daar ben je voor, en daar moet ingedekt worden.
Zorgverzekeraars -ik denk dat zij daar over gaan- contracteren partijen voor medische hulpmiddelen, en als je daar langdurig mee te maken hebt, zoals de vele diabetici, krijg je met enige regelmaat te maken met wisselingen.
Op het moment van wisseling zie je als het ware de contractafspraken tot leven komen. Er wordt blijkbaar gerantsoeneerd en zolang je binnen die kaders zit, zit je gebeiteld. Zo werden de bestellingen op een gegeven moment al via reverse-ordering geleverd: elk kwartaal automatisch x doosjes sensorstrips, x reservoirs enz. gebaseerd op afgesproken (maximale) gemiddelden. Als het toch via de webshop moet, dan is je winkelwagentje al nominaal gevuld, en is het als ware het cookie-toestemmingen de moeilijke route om daar spulletje uit te verwijderen.
Veel patiënten zal het mogelijk een zorg zijn, maar hier zit verbeterpotentieel voor ons algemeen belang.
Eens in de paar jaar heb je een nieuwe versie van het geheel nodig: een nieuwe insulinepomp (Minimed 780G) waarvoor een nieuwe sensorzender die ook nieuwe glucosesensors (Guardian Sensor 4) vereist. De bestaande bloedglucosemeter kan nog wel gewoon, maar ook daarvoor een vervanging, inclusief prikpen. En terwijl de innovaties binnenstromen volgt er -niet toevallig en niks aan te doen mevrouw- nog gauw een zending met spullen voor het oude, ik vermoed op de valreep van het kwartaal.
Deze spullen zijn niet goedkoop. Er zijn patiënten die ze zouden willen en goed zouden kunnen gebruiken, maar er niet voor in aanmerking komen.
Met medische middelen moet je niet sollen, en het zeker voor het onzekere nemen. Een insulinepomp moet na 5 of 4 jaar vervangen worden, op aangeven van de fabrikant. Net als leaseauto’s of bedrijfsmiddelen is de werkelijke levensduur vermoedelijk anders dan de economische, maar ze worden dus periodiek vervangen. Met alles wat daar bij hoort. Dan kun je dat oude spul dus weggooien.
Ja, dat nieuwe spul is weer beter, praktischer, nauwkeuriger. Maar ook groter (AA ipv AAA) en zwaarder. Daar graag aandacht voor bij de volgende versie.
In deze wereld zou omzet (met marge) geen incentive moeten zijn voor de leveranciers van dergelijke spullen. Je moet leveren wat nodig is, maar als het minder is, is dat beter. En daar een zuivere mechanisme voor waar iedereen wel bij vaart en de totale kosten en materiaalverbruik lager worden.
