BREDA – Als je naar aanleiding van zijn overlijden het verhaal van Vader Abraham leest, weet je dat er wel een en ander heeft geschort. Het was een doorbijter, dat wel.
Het zal tweede helft zeventiger jaren zijn geweest toen we, geen idee waarom, met het gezin in de auto door een wat mij leek buitenwijk van Breda reden en de inzittenden door vader werden gewezen op een “daar woont Vader Abraham”, een in mijn ogen vrij royale woning met als enig herkenningspunt een bolhoed op de buitenlamp. Die -zo werd verteld- aangaf of de vader thuis was of niet, als een koninklijke vlag. Dat leek me toen al beveiligingstechnisch geen snuggere procedure.
Dat was het dan ook, die bolhoed, en ik meen me zelfs te herinneren dat ik die niet eens ontwaarde maar niettemin uhhuh zei. Vader Abraham, help me even, dacht ik, toen bleek dat de man helemaal niet de bijbelse aartsvader was maar gewoon Pierre Kartner heette, werd een hele nieuwe wereld vrijgespeeld van bekende mensen met een openbaar leven en ook een privé leven, mensen van de televisie en radio die ook echt bestaan. Voor het genre Vader Abraham was in feite helemaal geen ruimte in ons gezin, maar ik kan me niet voorstellen dat we volstrekt toevallig langs zijn huis reden.
Het leek me een seculiere escapade op een overigens vrome zondag.
Zoals vaak zie je na zo’n gebeurtenis ineens veel meer signalen, zoals de aanhanger van amusementsorkest de Rekels aan de Brederolaan, die ik veronderstelde voor de deur van Corry geparkeerd te staan.
(illustratie geleend van hoedshop.nl, geen Vader Abraham in het eigen archief..)