HENGELO – Als je niks verandert blijft alles hetzelfde. Maar wil je dat ook? Buiten de invloedssfeer van de consument veranderen zaken en daar ga je maar gewoon in mee. Zo had ik van vroeger uit een postgirorekening omdat iedereen die had. Dat werd Postbank en uiteindelijk ING, en ons werd verder niks gevraagd. Ten lange leste stapte ik zelf maar eens over. Een vergelijkbaar verhaal betreft nu onze schadeverzekeringen.
Het begon met een vertrouwd persoon, de verzekeringsagent die een bekende was en daarmee betrouwbaar, goedgezind en tevens deskundig. Een goede les bij verzekeringen, hypotheken en andere regelingen is dat het prettig is als je zelf ook nog na blijft denken. Niet alles wat gedekt kan worden is nuttig, nodig of verstandig, maar Louis -laten we hem Louis noemen- adviseerde naast de voor de hypotheek noodzakelijk opstalverzekering een aansprakelijkheidsverzekering en een inboedelverzekering. Bij Tiel Utrecht, die we als opvolger van de Oude Haagse van 1836 nog van huis uit kenden.
Jaren verstreken, waarbij er betrekkelijk weinig aanspraak gemaakt hoefde te worden. Gelukkig maar, hoor je daar direct bij te zeggen.
Enfin, Louis stortte zich in de weekbladendistributiepuntenbusiness, en Tiel Utrecht werd de Goudse verzekeringen. Dat was ergens begin deze eeuw en deze de Goudse wilde eigenlijk weinig met klanten te maken hebben en verordonneerde een onbekende tussenpersoon die kon adviseren en die ik verder nooit gezien of gesproken heb. De adviseursrol werd verkocht aan Meeús Assurantiën, welke rolverdeling ik nooit helemaal heb doorzien. Met enige regelmaat kwamen er formulieren van of de een of de ander binnen om de situatie te controleren, mutaties, inboedelmeters, maar het is me ondanks herhaalde formulieren niet gelukt om van de kwartaalfactuur die vanaf 2016 niet meer naar de Goudse maar naar Meeús moest een automatische incasso te maken. Het was tot vorige maand nog bijna de enige post (met acceptgiro) die we überhaupt nog ontvingen, best knus maar normaliter weinig verrassend.
Verder was het ook rommelig. Ik ontvang een inboedelmeter per post om het risico op onderverzekering te verminderen, ik vul die in, stuur die per post op, krijg na enige tijd een herinnering per mail van Meeús dat ik die moet insturen terwijl ik intussen van de Goudse al een aangepaste polis ontving. Dat is allemaal niet zo erg, maar het ademt geen control.
Meeús werd Aon en de overgangsregeling die de Goudse aannemelijk was overeengekomen eindigde duidelijk op een gegeven moment, waarna de margegedreven bemiddelaar met ongevraagde alternatieven kwam, die bij beschouwing ongeveer dezelfde dekking boden voor ongeveer dezelfde prijs, maar met aannemelijk -en onzichtbaar- een betere marge voor de bemiddelaar. Daar heb ik vriendelijk voor bedankt, de what’s in it for me was er niet, daar hadden ze best een eerlijker verhaal bij mogen vertellen. Ik ben de beroerdste niet.
Begin januari kwamen ze met grof geschut in een brief: Uw verzekeringen worden per 1 februari beëindigd, want de Goudse voert deze niet meer in haar portefeuille. Zo. Lekker op korte termijn, ik kan me amper voorstellen dat dat op een dergelijk korte termijn helemaal netjes volgens de regels is, maar toe maar,
Ik kan me wel voorstellen dat er zelfs in verzekeringsland sprake is van innovatie, en dat een product dat 30 jaar geleden werd afgesloten een keer herzien moet worden, maar de Goudse biedt nog steeds verzekeringen, de polisvoorwaarden werden toch al regelmatig herzien. Na 30 jaar premie kan ik me ook nog wel een soepelere overgang wel voorstellen, als klant. Maar nee: Dat betekent dat u over 3 weken niet meer verzekerd bent. En: neemt u contact met onze adviseur op via dit telefoonnummer voor alternatieven.
Vanaf 1 februari a.s. hebben we dus al onze verzekeringen dus bij Univé ondergebracht, voor minder geld en een betere dekking, en automatische incasso.
He, een mailtje van Aon! Die komt als geroepen! Kennelijk gokte het systeem dat er inmiddels contact is geweest.
Wilt u deze ervaring online delen? Nou, nee hoor, en u hoeft ook geen contact met met op te nemen.