Sinds ik leerde dat atomen bestaan uit een kern en elektronen die daar omheen cirkelen, dat was hoe het in de tweede klas van het VWO nog in elkaar stak, zocht ik naar argumenten waarom zo’n atoom dan niet op zichzelf ook weer een universum zou zijn en, intrigerender nog, ons heelal gewoon een molecuul of verbinding in een onvoorstelbaar veel groter organisme of ding. Waarbij het verschil in schaal zo groot is dat we het nooit zullen zien of merken. Zeg maar eens dat het niet waar is.
Ik denk daar aan als ik op een close-up weer eens dingen zie die zo gedetailleerd en wonderlijk zijn dat je ze nauwelijks kunt geloven, Onze bouwstenen zijn zo onvoorstelbaar klein, maar wie zegt dat onze nanometers voor iets anders niet lichtjaren kunnen zijn? En andersom? Waarbij onze fotonen geen rol spelen maar juist Higgs-deeltjes of zo, iets wat wij maar amper snappen. En waarin ons jaar een nanoseconde is. Echt alles is relatief immers.
In een volgend leven ga ik bioloog worden denk ik. Natuurkundige lijkt me nog wat te moeilijk en van het leven valt nog genoeg te leren.