“A walk in the park”

Het hoogtepunt. De band is klaar behalve Etienne Stadwijk die na het optuigen constateerde dat hele groepen toetsen niks doen, en de kenner weet dan gelijk: kapot. De keyboard stands blijken ook wat te inferieur voor het vereiste temperament en uiteindelijk is alles weer in mekaar gedonderd en moeten de reserve boards worden aangesproken, aangesloten en ingeregeld. Enfin, bijna iedereen is dus klaar.
Richard, die slechts een bas te stemmen heeft, heeft zich in de tussentijd vermaakt met wat dollen met de enthousiaste fans en is vervolgens op een bankje gaan zitten. Hij is er wel klaar voor. Hij poseert nog wat en ik ga naast hem zitten. Ik vraag hem netjes of hij klaar is met zijn voorbereiding en zijn antwoord, met een gezicht van are you kidding me? is mooi: It’s a walk in the park.

Dit is wat hij kan, dit is wat hij is. Muziek maken is voor hem als wandelen. Dat bereid je niet voor, daar denk je niet bij na, dat doe je gewoon omdat het genieten is.

Het is nog mooier dan ik al dacht.

We kletsen nog wat. Hij oefent nog wat tekst (How do you call people from Hertme? Hertmillions?), ik ben het met hem eens dat die eentonige trommelaars op de Afrikaanse markt stil zouden moeten zijn als er een band speelt en hij laat de organisator hen stoppen. De organisatie heeft hem nadrukkelijk verzocht geen jazz te spelen, vertelt hij,  en ook daar begrijpt hij niet veel van al voelde hij dat waarschijnlijk al aankomen. Jazz is Afrikaanse muziek, en muziek is muziek. De gedachte aan het Bredase jazzfestival drong zich aan me op, dat vooral een dixielandfeestje moest blijven en prijswinnend pianist Robert-Jan Vermeulen in 1985 een ontevreden mopperend publiek bezorgde. Ik verwacht zelf dat de Kameroense teksten Afrikaans genoeg zijn om de jazz niet op te laten vallen.

We vinden dat Etienne wel tijd genoeg heeft gehad en maken aanstalten. De meer dan overbekende lange aankondiging veroorzaakt een opzichtige gaapbeweging bij Etienne maar eindigt tenslotte toch in een verheven Richard Bona!
De band start en daar mag hij dan ein-de-lijk.