Voetballen is dat vermaak waarbij een groep mensen in twee partijen verdeeld proberen met gebruikmaking van slechts de voeten een bal zo vaak mogelijk in het doel van de andere partij te schieten. De partij die dat het beste lukt krijgt administratief punten en nadat iedereen tegen iedereen heeft gespeeld is die met de meeste punten de beste gebleken. Een hele grote groep mensen, jong en oud, vermaken zich met deze sportieve krachtmeting, en door de entourage is het nog een sociaal gebeuren bovendien.
Vanmiddag sloeg daarbij even de vlam in de pan bij onze eigen club, die fair play hoog in het vaandel draagt. Twee rode kaarten waren het gevolg, maar wat het meest frappeert is de lamlendigheid van eenieder die dat niet zou moeten zijn. Dìt zijn de jongens waarbij de veelbesproken normen en waarden moeten worden ingeslepen, hier moeten de grenzen worden aangegeven, hier is het meestal nog niet te laat. Hier past dus niet een houding van “valt wel mee” en “hoort er bij”. Het hoort er níet bij, het is belachelijk. Hier willen wij niet bij horen.