Slechts op de entourage van het bluesfestival Hengelo valt aan te merken, althans voor het aandeel dat ik er van zag. Ik zag een sfeer van routine en vanzelfsprekendheid, en waar #bfh12 een heus evenement met regionale allure is, leek het voor de gemiddelde horecaondernemer business as usual. In het Rabotheater was men bij Dede Priest niet helemaal voorbereid op de blues, en moest één barjongen geruime tijd met een paar klaarstaande bierglazen en en wat koffiekoppen het braaf op zijn beurt wachtende publiek tevreden houden.

In cafe Brink5, waar als altijd Guitar Ray de thuiswedstrijd speelde, was geen licht op het podium. Geen. Geen podium trouwens ook, maar dat geeft niet.

Fotograferen gaat dan dus niet, dan maar een videootje. Ook leuk voor een keertje. De muziek was als altijd fantastisch, daar ligt het niet aan.