Met genoegen denk ik terug aan het café waar wij begin jaren tachtig met regelmaat de vrijdagavond doorbrachten, soms al de vrijdagmiddag na school. Waar de Westmalle Dubbel strategisch standaard met grenadine in het glas werd aangeboden. En de Chimay Rood eigenlijk nog net iets lekker was, en met warm weer de Gueuze Bellevue.
Met het bescheiden zakgeld konden wekelijks een pakje Drum en een stuk of twee van dergelijke consumpties genuttigd worden. Af en toe moest er een week worden overgeslagen of moest een broer ondersteuning bieden. Waar deed ik het eigenlijk van?
Af en toe speelde er een band in dit veel te kleine café: meestal McAnthony & friends, waarvan ik het vermoeden had dat Mc eigenlijk een Allman Brother was, en later Magic Frankie & friends. Er werd entree geheven, en zonder het benul van gehoorbescherming stonden we ons vooraan te vergapen aan het snoeiharde gitaargeweld.
Het raadsel dat nooit opgelost werd is waarom dit café aan de Kerkwerve de Poem heette terwijl er duidelijk High Chapparal op de geblindeerde ramen stond.
Grenadine blief ik er al lang niet meer in.