Op de net verschenen CD van Al Di Meola (1954), Pursuit of Radical Rhapsody, staat plots het nummer Bona. Di Meola legt uit: “Ik speelde dit akkoord (speelt akkoord) en hoorde er direct de stem van Richard Bona bij”. Hij schreef het nummer verder af, en draagt het op aan de wonderful musician Richard Bona.
Da’s nou toevallig: beiden speelden vanavond op het Jazzfest Gronau, en hadden elkaar nog niet eerder ontmoet. Di Meola, als eerste geprogrammeerd, liet na zijn optreden een exemplaar van zijn CD overhandigen ter attentie van meneer Bona, en het was slechts aan mijn gebrekkige Duits te danken dat we hier niet kunnen lezen welke boodschap Al daarin -naar ik aanneem- toch in heeft geschreven. Dat was me een scoop geweest!
Uiteindelijk kreeg Di Meola de zaal met “Mediterranean” nog iets in beweging.
1 gedachte over “Aldi Bona”
Reacties zijn gesloten.