Je vermoedde het, maar geloofde toch dat er voldoende zelfreinigend vermogen in het systeem zit om het niet zo bont te laten zijn als het is. Niet dus. De tragiek van de verstrengeling is beklemmend en zo transparant als mogelijk is beschreven in het boekje van Joris Luyendijk, waarvan ik hoop dat hij in zijn verdere carrière gepaste afstand kan blijven bewaren tot de spaghetti van de Haagse Politiek. Mijn waarneming dat de media zich vooral bezighoudt met het vragen naar de mening van meneer A op de reactie van mevrouw B op de uitspraak van meneer C staat hier eindelijk eens zwart op wit. En dat dat gewoon bewust is.
Ik begrijp nu dat ook de lokale politici waarmee ik te maken had niet per se incapabel waren, maar dat ik een irreëel beeld had van hun objectiviteit, algemene belangen en transparantie. Je maakt het je zelf wel heel erg moeilijk als je doet waarvoor je daar zit, en je zult je binnen een jaartje schikken in de algemene mores. Of als risee worden behandeld.
Kopen dat boekje, of leen het in je bibliotheek. Je kijkt nooit meer hetzelfde naar je TV.