Toen in Hengelo het nieuwe Metropool geopend werd rees de hoop dat het een zaal zou worden in het rijtje Tivoli, 013, Oosterpoort, Paradiso, met het gehele jaar door af en toe artiesten waar je naar toe gaat als ze door de week binnen een straal van pakweg 100 kilometer een podium beklimmen. En dat in je eigen dorp, dus met een afronding naar beneden. Desalniettemin heb ik Al DiMeola in de openingsweek laten lopen, en ben ik er in feite zelfs dus nog nooit geweest.
Dat gaat veranderen. Ik heb de indruk dat de programmering weer wat is aangesterkt, en met in november optredens van Lee Ritenour, Maceo Parker, Beth Hart, Mother’s Finest en Ryan Shaw staan er in elk geval klinkende namen op daffiche, waarbij de eerlijkheid me wel gebied te denken dat er bij Lee -ten onrechte- maar een handjevol liefhebbers aan de bar zal zitten.
Hard zal het worden bij Dweezil Zappa (1969) op 9 november, de zoon van. Dweezil is een artiest waarvoor ik zelf tot ca. 50 km zou gaan. En omdat -we weten nog hoe leuk het was toe Egon Kracht’s & the Troupe ongeveer integraal Joe’s Garage speelde- geheel Apostrophe(‘) gespeeld gaat worden, wordt het een leuke avond. En, zoals iemand zei: dichter bij Zappa kun je niet meer komen. Deze wordt voor jou, Frank.