Het is begin juni 1844 wanneer Jacob zich niet lekker voelt. Hij heeft al een paar dagen nogal last van zijn buik, en van lesgeven is dan ook niet veel gekomen de laatste dagen. Hij vindt zichzelf eigenlijk ook nog wel jong om les te geven aan boord van het marineschip, het leven aan boord van de Boreas valt hem zwaar. Het avontuur had hem eerst wel getrokken, en er moet natuurlijk ook gegeten worden: zijn vader was dan wel een bekwaam timmerman, een paar duiten extra konden ze wel gebruiken.
Misschien moest hij kapitein Boelen maar vast vragen of hij -als ze in Batavia aankomen- naar de dokter mag; de scheepsarts is nogal een lompe vent. Hij had het idee dat-ie hem niet serieus neemt.
Op dinsdag 25 juni overlijdt Jacob in het militair hospitaal in de residentie Batavia, 17 jaar en 7 maanden oud. Achter blijven zijn 3 zussen en 4 broers, en moeder is 7 maanden zwanger. Het zou een meisje worden en ze noemen haar Jacoba .
Zeven jaar later zal ook Frans overlijden in een militair hospitaal, in Parimaribo. Sneu, maar het zou pas echt ernstig zijn geweest als hun kleine broertje Adriaan (“Adrie”) toen al dood zou zijn gegaan: dan had Perspectie dus niet bestaan.
En: de Boreas, met 28 kanonnen aan boord, voer (van 1833) tot 1857 nog vele malen naar Oost Indië en terug.
WOW… dat is lang geleden.