“Nepo gurp, fa rotom”, mompelde ik ineens.
Je zou het bijna vergeten, maar zeker voordat de halfhoge brug bestond werd er nogal eens gewacht voor de Keersluisbrug. Ronkend stonden alle auto’s te wachten op die allerlaatste mast, waarna er altijd nòg een paar kwamen. En ondertussen keken we rond, ietwat verveeld.
Om dan in elk geval een einde aan het ronken te maken werden er kordate borden geplaatst. We kenden al “Bij file overweg vrij houden” en het immer intrigerende “slagbomen dalen automatisch”, maar deze was nieuw. En fascinerend.
