Het mag wat kosten

Kosten noch moeite worden gespaard om de Bløf-fans te motiveren de nieuwe Umoja legaal te kopen en niet illegaal te downloaden, dat hebben de mannen en hun platenmaatschappij goed begrepen. Moesten we het bij de vorige editie (Omarm) doen met een door Philips/Sony gesponsorde hybride SACD met Surround, een ordinaire stereomix (“ik heb toch maar 2 oren?”), twee 5.1 mixen en de NPS-Paradisolife uitzending, ook deze keer hebben ze hun best gedaan.
Het revolutionaire SACD heeft het kennelijk niet overleefd, en we spreken nu weer van een normale CD. Daarbij een DVD met “Alle 13 songs in beeld en geluid” ca 2 uur beeld. Daarnaast proberen we het nu met Opendisc, dat de legale koper toegang geeft tot het VIP-gedeelte van www.umoja.nl, met daar in potentie jarenlange beloningen daarvoor (wel graag even je volledige persoonlijke gegevens invullen, dan weten we je te vinden!). Voeg daarbij het overbodige kartonnetje (“verzamelbox”) waarin je alle bijbehorende DVD-singles kunt doen (“spaar ze alle 4”), het boekje met uitleg en teksten en de Umoja plastic tas, en je geeft het op. Laat ik het verder niet hebben over het plastic doosje dat -nu de hele wereld weet hoe je een CD-doosje moet openen (NIET met 1 vinger in het midden, maar met 2 vingers, één aan de onderkant en één aan de bovenkant)- alleen met één vinger in het midden kan worden geopend. Te laat voor deze uitvinding mensen, te laat.

Zou het iets Zeeuws zijn om deze aanpak te kiezen, en niet je duurbetaalde CD te vervuilen met beveiligingen die je computer infecteren of waardoor je ze niet meer in de auto kunt afspelen? Sympathieke lui. Het is een aanpak die bij me past: niet zaniken over hoe zielig je bent, hoe stout iedereen is en zoeken hoe je via oneigenlijke omwegen als kopieerheffingen, verboden en toeslagen op lege media je eigen tekortkomingen kunt compenseren, maar gewoon zorgen dat je meer waar voor je geld levert, en wel zoveel dat men niet anders meer wíl.