HENGELO – Een mooie zonnige paaszondag is een uitgelezen kans weer wat uit te lezen. Annie Leibovitz (1949) vertelt in Annie Leibovitz at work over gebeurtenissen uit haar lange fotografiecarrière, waarin tal van iconische foto’s.
Veel is herkenbaar maar evenzoveel uit een totaal ander universum. Het analoog fotograferen van weleer is natuurlijk totaal anders dan het tegenwoordige digitale werk, wat het leven echt wel makkelijk heeft gemaakt, maar wat takeaways:
- Veel foto’s vergen voorbereiding. Waar ik een kwartier voor een grote groepsfoto wel ongeveer de max vindt, vergde de Paramount groepsfoto in 2002 dagen voorbereiding, van het opbouwen van een stellage voor de 94 personen tot stand-ins voor ieder persoon om individuele positie en belichting voor te bereiden en nog een hoop assistenten. Dan mag het ook wel een goede foto worden, het zal ook wel wat kosten.
- Het is waar dat professionele modellen in feite zelf de foto maken, daar kan iedere fotograaf goeie foto’s van maken, kwestie van afdrukken. Dan gaat het dus alleen nog om een idee of een context
- Interessant, maar intussen niet meer toegepast, is dat veel groepsfoto’s in feite een samenstelling van twee foto’s zijn, het linkerdeel en het rechterdeel, met de vouw met nietjes daartussenin. Dat gaf minder vertekening aan de randen en een beeld dat dichter bij hoe het er echt uitziet, op de een of andere manier. Had ook met negatiefformaten en zo van doen, dus tegenwoordig niet meer van toepassing
- Een foto kan ook te scherp zijn, bijvoorbeeld met een Hasselblad camera.
- Liever lekker uit de hand fotograferen, met maximaal 1 flitsparaplu, dat is waar het aan het einde toch uitkomt.
Haar foto’s lijken vaak best gewoontjes -we zijn tegenwoordig wel wat gewend- maar op de een of andere manier kun je er wel een hele tijd naar kijken.
Leuk boek. Eens een tijdje op 35mm proberen te fotograferen.
Nu verder met het Klimaatboek van Greta Thunberg.
