Afgelopen weekend was het weer BAM-festival in Hengelo, een geweldig gratis festival met een grote diversiteit aan met name muziek, van aanstormend talent tot vergane glorie, een fijne mix voor elk wat wils. Op de toplocatie in het Prins Berhardplantsoen. Met veel vrijwilligers en geweldig weer. Ik kom er graag.
Omdat de fijne BigBang Big Band er speelt bijvoorbeeld, jonge gedreven amateurs “van de muziekschool” die heel veel verder komen dan When the saints go marching in en niet te beroerd zijn een stuk van Vloeimans te doen. Foto’s op instagram @feijpuntnl.
Omdat er veel ruimte is voor aanpalende creatieve dingen en Kunstbende-amateurs.
Omdat de prijswinnaar van Kunstbende 2017 Kings Cross er speelt, gemiddeld 16 jaar zei BAM-regular Henk Nijhof, maar spelend alsof, anyway: ook veelbelovend, zou me niet verbazen als we daar nog meer van gaan horen.
Omdat A Mili als winnaar van een Open Podium ook een terecht podium krijgt. Strakke band, originele muziek, iets als Nederlandstalige hippoprock.
Maar ook The King’s Rhythm Crew, die als een soort Wrecking Crew allerlei solisten wil begeleiden, deze keer gitarist Ruben Hoeke. Je kunt ze er goed bij hebben, met Fokke de Jong, Ruud Weber en Govert van der Kolm, die kunnen wel een liedje opbouwen.
Er zijn ook grote namen. Matthew’s Southern Comfort van vroeger, niet gezien. Sabrina Starke die helaas met een soort Amsterdams Air meende dat haar naam al voldoende zou moeten zijn voor een uitzinnige menigte; dat werkt hier niet zo, en hoe meer je het hebt over publiek dat niet mee springt en je nieuwe single die uit gaat komen, hoe sneuer het wordt. Een beetje hetzelfde was met Fresku aan de hand, je kunt een bekende naam zijn, je moet toch echt nog wel even wat neerzetten om het gezellige festivalterrein mee te krijgen. In Hengelo, maar dat zal elders niet anders zijn.
Het was -kortom- nog een lange avond.