Moedeloos, meer dan moedeloos werden we van de brief van staatssecretaris Van Geel die wij vorige week met 400.000 anderen ontvingen waarin we op onbegrijpelijke wijze werden gewezen op onze wettelijke verplichting om aan te geven hoe wij er voor zorgen dat het verpakkingsmateriaal dat wij op de markt brengen op een gecontroleerde -en betaalde- manier wordt verwerkt.Vele winkeliers, wij ook, proberen de aangeschafte waren van een extra feestelijk tintje te voorzien met een vrolijk papiertje, wat slingertjes, wat ballonnen en nog zo wat accesoires, De kosten van deze verpakking zijn niet zelden meer dan 20% van de aanschafprijs. En als het regent doen we er nog een tasje omheen ook.
De ontvanger op zijn beurt verwerkt deze voornamelijk papieren verpakking door deze in de oudpapierdoos te deponeren, die maandelijks door de plaatselijke korfbalvereniging wordt opgehaald, zodat ze met het daarmee verdiende geld weer wat extra aankleding voor hun kantine bij elkaar kunnen sparen. Of een clubreisje naar een dierentuin.
De term administratieve lastenverlichting voor het bedrijfsleven flitst weer door je heen. Weer een politieke doelstelling waar helemaal niets van terechtkomt.
Dus naast het betalen voor de aanschaf van de materialen, de arbeid van het verpakken, de belasting op de toegevoegde waarde en de nauwgezette administratie daarvan moet nu ook worden aangegeven -of afgekocht- wat er daarna nog mee gaat gebeuren. Geloof me: het is rendabeler om stilletjes thuis te gaan zitten.
Het past wel weer prima in de reeks van soortgelijke onbegrijpelijke-regelingen-waarvoor-je-je-rot-schaamt, zoals de kopieerheffing, reprorechten en SENA-heffing. Regelingen waar niks van deugt.
We besloten niks met het dreigement van Van Geel te gaan doen. Eikel.
Vandaag alweer 400.000 brieven van Pieter: er was blijkbaar nogal wat onduidelijkheid ontstaan naar aanleiding van de brief van vorige week. Het advies luidt nu dat indien je minder dan 15.000 kilogram verpakking per jaar op de markt stort je nu het beste niets kunt doen. Zijn we het uiteindelijk toch eens.
En waar blijft die slordige 1000 kg briefpapier?